Μην παραδοθείς...

Μην παραδοθείς...

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Αυτός είναι ο “ΟΜΙΛΟΣ ΔΑΥΙΔ” ( άρθρο του “Ρ” - 17 Μάη 2009 )

 

«ΟΜΙΛΟΣ ΔΑΥΙΔ»

Συγκρίσεις με τα μεγέθη ολόκληρης χώρας

Εκείνο που μετράει στην επιχείρηση είναι ό,τι «υποστηρίζει την κερδοφορία»

 

Από παλιότερη κινητοποίηση των εργαζομένων στην «Coca Cola» ενάντια στις απολύσεις στο υπουργείο Ανάπτυξης

 

Τα κρούσματα δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο. Σήμερα είναι ο «Παπουτσάνης», πριν λίγο καιρό ήταν ο «Κατσέλης», το Γενάρη ήταν η «Φριγκογκλάς». Και πίσω από τρεις αυτές επιχειρήσεις ένα όνομα: «ΟΜΙΛΟΣ ΔΑΥΙΔ». Κατά προέκταση «Κόκα Κόλα» και ...πολλά πολλά άλλα.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Είπαμε να το ψάξουμε. Και πέσαμε πάνω στο ρεπορτάζ της Γενικής Συνέλευσης της «ΤΡΙΑ ΕΨΙΛΟΛ» - τουτέστιν της «Κόκα Κόλα» - πέρσι, τέτοια εποχή. Το αφεντικό ήταν σαφέστατο :«Στόχοι του αναπροσαρμοσμένου πλάνου για το 2008, σημείωσε ο κ. Δαυίδ, είναι ο αυστηρός έλεγχος και ο περιορισμός του κόστους δραστηριοτήτων που δεν υποστηρίζουν την παραγωγή εσόδων και η ανάληψη συγκεκριμένων ενεργειών που θα βελτιώσουν τη διάθεση προϊόντων και θα υποστηρίξουν την κερδοφορία».

Ολα, λοιπόν, για την κερδοφορία. Από εκεί και πέρα πρώτον, μαχαίρι σε κάθε δραστηριότητα που δεν υποστηρίζει την παραγωγή εσόδων και, δεύτερον, συγκεκριμένες ενέργειες που θα υποστηρίζουν την κερδοφορία. Και στην πρώτη γραμμή η εθελούσια αποχώρηση των εργαζομένων από την επιχείρηση και οι απολύσεις. Η συνταγή δεν αφορά μόνο την «Κόκα Κόλα», αλλά και τις άλλες εταιρείες συμφερόντων Δαυίδ. Και μία προς μία αυτές που αναφέρονται παραπάνω και όλες τις άλλες. Απόλυτα φυσικό. Αυτό είναι το κεφάλαιο. Ετσι λειτουργεί ένας πολυεθνικός όμιλος, και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Εχει τον εργαζόμενο, μαζί με τις μηχανές και τα άλλα εργαλεία, κι εφόσον του γεννάει μεγάλα κέρδη, όσο, δηλαδή, έρχεται αρκετό μεδούλι όταν τον ρουφάει, τον διατηρεί στη θέση του. Από εκεί και πέρα, είναι εντελώς αναλώσιμος. Οχι επειδή δεν του βγάζει αρκετά κέρδη, αλλά επειδή αυτό, το κεφάλαιο, θέλει περισσότερα. Μα, πόσο περισσότερα;

Τα πάντα

Ο όμιλος του Δαυίδ δεν είναι ό,τι κι ό,τι. Σύμφωνα με δημοσιεύματα που κάνουν αγιογραφίες στον επικεφαλής του, τον αναφέρουν ως τον «Ελληνα θαμώνα της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ» και «Αρχων Μαΐστωρ του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Μπορεί να γεννήθηκε στην Κύπρο και να ξεκίνησε τις επιχειρηματικές του μπίζνες τη δεκαετία του 1950 και 1960 στη Νιγηρία, αλλά πριν 30 χρόνια, βρέθηκε κάποια στιγμή στην «Κόκα Κόλα». Ο όμιλος αναπτύσσεται συνεχώς, τα κέρδη φέρνουν και νέα κέρδη και τελικά η«Κόκα Κόλα - Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεων» γίνεται η μεγαλύτερη επιχείρηση της «Κόκα Κόλα», μετά την εταιρεία - μαμά στις ΗΠΑ. Αν πιστέψουμε τα όσα λέγονται στην αγορά, στις μέρες μας η «Κόκα Κόλα-3Ε», είναι ο βασικός εμφιαλωτής της «Coca-Cola Company» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην Ανατολική Ευρώπη, στη Ρωσία και στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, στα Βαλκάνια και στη Νιγηρία. Το «διά ταύτα» από την επιχειρηματική δράση του ομίλου είναι ότι σήμερα, φέρεται να ελέγχει δεκάδες επιχειρήσεις, σε δεκάδες κλάδους της οικονομίας, σε δεκάδες χώρες του κόσμου.

Τα κέρδη, βέβαια, δε βγαίνουν έτσι από μόνα τους. Χρειάστηκε η εισαγωγή νέων προτύπων εντατικοποίησης της εργασίας και παραγωγής, που εξασφάλισαν υψηλότατα ποσοστά εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Απαιτήθηκε η ...αφομοίωση ολόκληρου του κλάδου των βιοτεχνών παραγωγής αναψυκτικών, που λειτουργούσε στη χώρα, καταβρόχθισε δεκάδες μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις. Ο όμιλος κάνει σήμερα κουμάντο στις διοικήσεις δεκάδων επιχειρήσεων, μεγάλων τραπεζών, της ΔΕΗ, της τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ, επενδυτικών ομίλων, υπεράκτιων επιχειρήσεων, ναυτιλιακών εταιρειών κλπ. κλπ.

Στήνοντας επενδυτικές εταιρείες διαφόρων τύπων και μορφών και κάνοντας συνεχώς αλλαγές στις δομές ελέγχου των μετοχικών πακέτων που έχει στην κατοχή του, ο όμιλοςμετά από εξαγορές-συγχωνεύσεις και άλλες παρόμοιες διαδικασίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχει αποκτήσει, φέρεται να ελέγχει ή συμμετέχει σε σημαντικές επιχειρήσεις, ορισμένες από τις οποίες είναι και οι παρακάτω:

  • «Κόκα Κόλα-Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεων»
  • «Tinola Holding SA»: Εταιρεία Συμμετοχών
  • «Thrush Investment Holding Ltd»: Εταιρεία Συμμετοχών
  • ΚΑΤΣΕΛΗΣ: Βιομηχανία παραγωγής ειδών αρτοποιίας
  • ΑΕGEAN: Αεροπορική Εταιρεία
  • Εταιρεία Δημητριακών Β. Ελλάδος («Αλλατίνη»): Αλευροβιομηχανία, παραγωγή ειδών αρτοποιίας
  • ΒΟΤΡΥΣ: Εργοστάσια οινοποιίας (έχει επαναπωληθεί)
  • ΒΑΘΥΠΕΤΡΟΥ: Εργοστάσιο παραγωγής αεριούχων ποτών - χυμών
  • ΒΕΛΚ ΑΕ: Βιομηχανία-βιοτεχνία ποτών αναψυκτικών
  • ΤΕΛΕΡΕΞ: Βιομηχανία-βιοτεχνία ποτών αναψυκτικών
  • LEVENTIS FOODS SA: Τρόφιμα
  • Ομιλος ΙΝΤΕΑΛ: Εμπορία Προϊόντων Υψηλής Τεχνολογίας (προϊόντων πληροφορικής, αυτοματισμού γραφείου και ζυγιστικών μηχανημάτων)
  • Ομιλος PLIAS: Εταιρεία εμπορίας-διανομής καλλυντικών, τροφίμων, ειδών αρτοποιίας
  • «17 σαλάτες»: μονάδα παραγωγής έτοιμων φαγητών
  • ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ: Παραγωγή Καλλυντικών
  • GAGEO: Επιχείρηση παραγωγής ειδών ατομικής υγιεινής και περιποίησης είδη στην Ελλάδα
  • ΤΣΑΚΙΡΗΣ: Παραγωγή και εμπορία ειδών σνακς
  • ΦΡΙΓΚΟΓΚΛΑΣ: Βιομηχανία επαγγελματικής ψύξης
  • ΜΟΥΡΙΑΔΗΣ: Υποδηματοποιία
  • ΠΕΤΡΙΔΗΣ: Υποδηματοποιία
  • «Greene Elxan» (Athlete'sFoot): Υποδηματοποιία
  • ΕΛΧΥΜ: Βιοτεχνία παραγωγής αναψυκτικών
  • ΓΙΟΥΛΑ: Βιομηχανία Υαλοποιίας
  • «Crepe in Love»
  • «Leventis PLC» (Nigeria)
  • «NigerianBottlingCompanyPLC»
  • «VectisCapital»
  • CUMMINGS WEST AFRICA LTD

Οι παραπάνω, είναι περίπου 30 επιχειρήσεις. Αναμφίβολα, αποτελούν ένα μικρό αριθμό από τις επιχειρήσεις που εντάσσονται και συσχετίζονται με τον όμιλο Δαυίδ. Η καθεμιά από αυτές και όλες μαζί, προσφέρουν στον όμιλο - σε αυτούς, δηλαδή, που απεργάζονται «εθελούσιες εξόδους» και πετούν στο δρόμο εργαζόμενους των 700 και 800 ευρώ το μήνα - καθαρά κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων κάθε χρόνο. Κι όταν λέμε καθαρά κέρδη, εννοούμε τα καθαρά ποσά που μεταφέρονται στα στελέχη-ιδιοκτήτες του ομίλου, αφού προηγούμενα έχουν εξασφαλιστεί οι παχυλές αμοιβές τους από τη συμμετοχή σε δεκάδες Διοικητικά Συμβούλια επιχειρήσεων και εταιρειών, αφού έχουν εξασφαλιστεί κονδύλια για λιμουζίνες και υπηρετικό προσωπικό, αφού έχει εξασφαλιστεί συνολικά η πολυτέλεια και η χλιδή, και το μόνο που τους απομένει είναι να ...βασανίζονται πώς θα μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο την περιουσία τους.

Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε, με βάση τους ισολογισμούς των επιχειρήσεων, τα επίσημα στοιχεία για τα καθαρά κέρδη που τσεπώνει κάθε χρόνο ο όμιλος. Θα το κάνουμε μόνο για τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν κιόλας δημοσιεύσει τα αποτελέσματα του 2008. Της χρονιάς που υποτίθεται πως «σημάδεψε» με την κρίση τα οικονομικά αποτελέσματα των επιχειρήσεων. Σύμφωνα με τις επεξεργασίες που έχει κάνει η «ΠΗΓΑΣΟΣ Χρηματιστηριακή» τα κέρδη EBΙTDA των εταιρειών αυτών, μόνο το 2008, διαμορφώθηκαν ως εξής:

  • «Κόκα Κόλα-3Ε»: 823.700.000 ευρώ
  • ΑΕGEAN: 57.499.000 ευρώ
  • PLIAS: ζημιές 2.375.000 ευρώ
  • Ομιλος ΙΝΤΕΑΛ: 2.905.000 ευρώ
  • ΦΡΙΓΚΟΓΚΛΑΣ: 85.520.000 ευρώ
  • ΚΑΤΣΕΛΗΣ: 661.000 ΕΥΡΩ

Ο λογαριασμός είναι βαρύς: Οι εισηγμένες εταιρίες που συνδέονται με τον όμιλο, είναι της τάξης των 968 εκατομμυρίων ευρώ!!! Το ...«πρόβλημα» για τον όμιλο είναι ότι τα κέρδη αυτά υπολείπονται των κερδών που υπήρχαν το 2007, όταν η κερδοφορία του είχε φτάσει το 1,193 δισεκατομμύρια ευρώ. Το δε ...«απαράδεκτο» της ιστορίας βρίσκεται στο γεγονός ότι υπάρχει μία εταιρεία, η PLIAS (Παπουτσάνης), που για μια ακόμα φορά εμφανίζει ζημιές. Το ότι οι περσινές ζημιές είναι οι μισές από τις προπέρσινες δε μετράει ίσως και πολύ. Επιδίωξη του κεφαλαίου είναι να εξασφαλίζει κέρδη, όλο και μεγαλύτερα κέρδη, από κάθε είδους δραστηριότητα που έχει. Κάθε τοποθέτηση, έστω και ενός ευρώ, που δεν αποδίδει κέρδος είναι μια ασύμφορη τοποθέτηση. Και το πρώτο βήμα για να ελεγχθούν τέτοιου είδους εξελίξεις, είναι η απαλλαγή των επιχειρήσεων από το κόστος των ...αναλώσιμων. Και στην προκειμένη περίπτωση «αναλώσιμα» είναι οι εργαζόμενοι.

Πριν δέκα χρόνια

Πάμε, όμως, δέκα χρόνια πίσω. Αύγουστος του 1999. Η εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ», δημοσιεύει στοιχεία για τους «κροίσους της Σοφοκλέους». Αντιγράφουμε: «Ο κ. Γιώργος Δαυίδ, επικεφαλής του ομίλου Λεβέντη-Δαυίδ, κατέχοντας αυτός και η οικογένειά του σημαντικό ποσοστό στην Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως, εμφανίζεται να έχει περιουσία 680 δισ. δρχ. Σε αυτά τα 680 δισ. δρχ. θα πρέπει να προστεθούν τα πλειοψηφικά πακέτα που ελέγχει ο όμιλος» σε μια σειρά ακόμα εισηγμένες επιχειρήσεις στο Χρηματιστήριο.

Αυτά τα 680 και βάλε δισεκατομμύρια δραχμές, η οικογενειακή περιουσία του εν λόγω επιχειρηματία, η δική του, η προσωπική του περιουσία, ήταν ίση με το 6% του κρατικού προϋπολογισμού ολόκληρης της χώρας εκείνης της χρονιάς!

Πόσο περισσότερο δούλεψε, από τα υπόλοιπα εκατομμύρια των συμπολιτών μας; Πόσο ικανότερος είναι; Πόσο εξυπνότερος και πιο καπάτσος ήταν σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους; Πόσο πιο πολύ ευνόησε η τύχη αυτόν και όχι όλους τους άλλους; Πόσο, δικαιούται ένας άνθρωπος, μία εταιρία, ή έστω ένας όμιλος εταιριών, πατώντας στην εργασία χιλιάδων ανθρώπων του μεροκάματου, να γιγαντώνεται μπροστά στα μάτια μας με τέτοιο τρόπο, που ένα από τα αφεντικά του να εμφανίζει περιουσία, η οποία συγκρίνεται με μεγέθη όπως το ΑΕΠ της χώρας και ο κρατικός προϋπολογισμός;

Για τους εργαζόμενους το ζήτημα είναι ένα και μοναδικό: Εδώ ακριβώς, στις κλίμακες μιας τέτοιας κοινωνικοποίησης της εργασίας, που προκύπτει από τις πολυδαίδαλες και αλληλοεξαρτώμενες παραγωγικές δραστηριότητες σε σειρά επιχειρήσεων, εταιριών και κλάδων, ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους, δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο ιδιοποίησης από έναν όμιλο, ή μια ομάδα επιχειρηματιών. Εδώ ακριβώς εδράζεται η ίδια η ανάγκη αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος όλων αυτών των μονάδων. Εδώ μπορεί και γίνεται όλο και πιο κατανοητή, η ανάγκη της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, είτε είναι εργοστάσια είτε είναι μηχανές, οι οποίες μπορούν και πρέπει να λειτουργούν όχι με βάση την κερδοφορία της μιας ή της άλλης επιχειρηματικής ομάδας, αλλά με γνώμονα την σχεδιασμένη εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

 

“Ριζοσπάστης”